Geheid gedoe op vrijdag de 13e

Wat in één ochtendje gepiept had moeten zijn, heeft uiteindelijk een week geduurd: het heien. Daardoor gaan de meewerkdagen voor het bouwen van de vloer ook een weekje later door: van 27 t/m 29 november. Heb je zin om te helpen met het sjouwen van betonnen liggers en het aanbrengen van vloerisolatie? Stuur een bericht naar contact@lievingerhof.nl.

De eerste slag

6 november waren we nog voor zonsopkomst buiten want de heistelling kwam eraan! Wat een gevaarte: een 50-tons machine met een heiblok van 4 ton. Da’s dus een hamer van ongeveer 4 personenauto’s. Je zal ‘m maar op je duim krijgen.

Nadat dit brute beest met veel gepriegel op z’n plek gemanoeuvreerd was, mocht dochter W (5 jaar) de eerste paal slaan door op een knop te drukken, flink spektakel natuurlijk! Hoe vaak kun je je kind de kans geven om de eerste bouwhandeling te verrichten? Trotse papa en mama in elk geval.

Maar de machinist moest al snel de knop weer uitzetten, want de paal gleed de grond in als een heet mes door de boter. Bij de volgende palen was het 50/50: de ene helft kreeg meteen een goede weerstand, de andere niet. Er werd meteen druk getelefoneerd met constructeurs en opzichters en bouwbazen, want wat doen we nu?

De voorlopige conclusie? ‘Waterspanning’: doordat de grond hier verzadigd is met water, gaat deze zich door de trillingen van het heien als vloeistof gedragen, en daardoor glijdt de paal er te makkelijk doorheen. Wat niet helpt, is dat het heiblok van 4 ton eigenlijk zwaarder is, dan wat de constructeur had voorgeschreven. Zwaardere klappen, meer trillingen.

De remedie? Twee palen een meter laten uitsteken (dus niet de hele diepte in), de boel een weekendje laten rusten (zodat de bodem weer kan settelen) en daarna naheien.

De tweede slag

Maandag 9 november dus wéér vroeg op, want de heistelling was er weer bij het krieken van de dag. Een wat bescheidener monster van 10 ton met een heiblok van 2 ton: ‘Dan voel je wat beter wat je doet’, aldus de machinist. De twee hoger uitstekende palen werden met voldoende weerstand de goede diepte in geslagen en de heistelling vertrok weer.

Maar o wee, de heistelling had ALLE palen nog een tik na moeten geven, niet alleen die twee uitstekers. Weer druk belverkeer tussen aannemer, constructeur en hei-bedrijf. Want ja, het kost natuurlijk niet niks allemaal.

De slag op de (on)geluksdag

Waardoor op vrijdag de 13e de kleine heistelling er weer stond. Alle ladders en zwarte katten die we tegenkwamen sloten we gauw op in de opslag container. Onze aannemer EcoBouw Salland kwam bij zonsopkomst twee man sterk, die niets meer aan het toeval over wilden laten. Als het nu niet goed zou gaan, moesten we namelijk ingewikkelde (en dure) aanvullende funderingsmaatregelen gaan nemen…

We slaakten allemaal een zucht van verlichting, want het zit nu helemaal snor. Aannemer tevreden, heier tevreden, constructeur tevreden. Alles is nu goed gedocumenteerd, de handtekeningen komen eronder en dan kunnen ze geüpload worden naar het bouwtoezicht van de gemeente.

Gek genoeg hebben we ons er nauwelijks zorgen over gemaakt. Ja, het geeft wel wat spanning en onzekerheid, maar we kunnen helemaal niks doen. Het is afwachten en vertrouwen hebben. Toch lucht het op dat het nu goed zit. En door! Komende week koppen snellen (de heipalen op hoogte afzagen), de piepschuim bekisting voor de ringbalken van de fundering op hun plek stellen, en daarna het CO2-arme Ecocem beton erin.